0
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
997
Okunma
Bir çiçek bahçelerde, bir kuş ivecen;
Akşamın tuvaline düşürür gölgesini.
Günün kızıllığında tutuşur penceren,
Geçirir göğe gece, o karanlık pençesini.
Yanardağ ağzı gibi kaynar bir boşluktan,
Anlarsın kendine birden savrulduğunu!
Akarken sonsuzluğa emildiğin oluktan;
Uzatır gizli bir el kayıp çocukluğunu.
İpe dizili biber ve patlıcan kuruları, salça...
Bakır sinilerde tarhana bezeleri, küpte
Zeytin... Kardeşlerin, annenin sesi, bahçe...
Her şey birbirinin içinde, dipte!
Kımıldar hayâl çocuk, eşyaya ruh üfler;
Belleğe sarılı film, beyninde karanlık oda!
Her şey dün gibi, dünyadan silinmiş yüzler;
O kadar canlı ki, anı demek zor buna.
5.0
100% (1)
