ADIN YEK
Sen yetersizliginden
kısık ayarda nefes alışım, erken yorgunluklarım , taş çatlasa iki saate sığan uykularım .. Ardında bırakırken beni Çatlıyordu toprağım , köklerim ikiye ayrılırken Sen gidiyordun Ben susuyordum Haritada yeri olmayan bir coğrafyanin çoraklaşmış toprağında tespit ediliyordu adresim son yağmurlardı vedaya tutuşan gözlerimdeki sen resmi! Yaşamakta Ölmekte adınla yek Sen giderken vurdular beni şakağımdan Güz komadayken fişi çekilmiş yaz ’mıydı aşk Hala gölgenin üstünde ayak izlerim Buyur burdan yak Şiirden biçilen kefenler sarıyor etrafımı Hayallerim domuz bağıyla boğulurken Hayattan yediğim azarla izliyorun Yas/a devreden ruhumu Ne deli dalgalar uyar ne deli rüzgar gidişini tarife! Yetim bir tayfuna kucak açmış boşluğun,şiddetli bir ağrıyı boşalttı göğsúme.. Sen giderken Ben ölüyordum Sen görmuyordun Şiar |
ben ölüyordum
Sen görmüyordun.....
Seven yüreğin duyguları yansımış dizelere....
Kalemin susmasın
___________________________Selamlar