1
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
812
Okunma
yetim kalırken içimdeki çocuklar,
cehennem gibi ağlarken yüreğim,
zulmün en karanlık gecelerine bağdaş kurup,
hiç ardına bakmadan giden seni,
seni düşündüm sevgilim.
sonra sokak ortasında bir bir vurulup,
yitip giden çocukluğumu.
ah sevgilim,
ne çok öldük,
ne çok zulüm gördük,
nasıl bir karanlık içindeyiz,
nasıl bir fırtınadır yokluğun,
öyle soğuk,
öyle karanlık,
ve öyle yoksun ki,
içimde ölen çocukluğum,
umudunu beklercesine,
sesinden adımı haykırmanı bekledim.
öyle içimde biriktirmişim ki seni,
öyle kelimelerim boğazıma dolanmış ki,
ne nefes alabiliyorum,
nede senden yoksun yaşayabiliyorum.
sesinden adımı duymak varken şimdi,
yokluğun cehennemi yaşatıyor bana sevgilim,
yokluğun cehennemden de beter.
#ibrahimdalkılıç
17/12/2015
18:35 izmir
5.0
100% (2)
Cevap Yaz