(Torunlar ve tüm çocuklar için)

Anlatmıştım ya bir yazımda
“Onlar Büyürken” diye
Bebekliklerini, ilk yürüyüşlerini
Ve de ilk sözcüklerini
O sözcükleri tatlı dilleriyle
Yarım yamalak söyleyişlerini
Hele de
“Dede!” deyişlerini
Geçti aradan beş yıl
Anaokulu, baba okulu derken
İlkokula başladı bizimkiler
Birinci sınıfta Duru
Okumayı söktü sökecek
Sesleri öğreniyor önce
Durmadan tekrar ediyor o gün öğrendiklerini
Eve gelince
“Dede!” dedi geçenlerde bana
Senin adını okumayı da yazmayı da öğrendim
“Bak, şuraya yazayım da göstereyim sana”
Yazdı, getirdi; heceledi okudu
Pek de güzel yazısı var
Ne büyük mutluluktu benim için
Beyaz kağıt üzerine sanki
Rengarenk nakış dokudu
Bu ara tuttuğu takımı da değiştirmiş
Hani ben de Yiğitalp de Galatasaraylıyız ya
O da bizim takıma geçmiş
Ne derse desin kanmıyor artık
Babaya

Yiğitalp mi
O yaramaz başka bir âlem
Babasının, annesinin söylediğine göre
Ders zili çalar çalmaz
Kendisi gibi yerinde durmaz ekibiyle
Koşuşturuyormuş
Her teneffüste
Sırtı başı
Kan ter içinde
Bir futbol merakı başladı ki sormayın
Ne olacak zamane
Elinde onlarca kart
Hangi futbolcuyu sorsan cevap hazır
Kabul etmiyor hiç yenilgiyi
Oynadığımız tüm oyunlarda
Ne zaman yenerse beni
“Ben yendim!” diye
Eller hep havada
Ne zaman gelecek olsa hafta sonları
Bize
İki el yine havada
Bizim evde onun için özgürlük var ya
Belki size tuhaf gelir ama
Ben, bazen okullarına gidip
Okul bahçesinde oynarken
Gizli gizli bakıyorum
Onlara

Tek olduklarında sarılmıyorlar pek dedeye
Ne zaman bir araya gelseler
Ben “Kim önce sarılacak bana!”diye bağırdığımda
İkisi birden çıkıyor tepeye

Büyüsünler sağlık içinde analı babalı
Torunlarım
Ve de tüm çocuklar
Dünyanın tüm çocukları
Onlar topraktan yeni çıkan fidan gibi
Onlar baharda kır çiçekleri
Yaşasınlar barış içinde bir dünyada
Ey dünyayı kana bulamak için
Hırlaşanlar
Hatta kana bulayanlar
Sizde bu fidanların, çiçeklerin
“Geleceğimizi karartmayın!” diyenlerin
Vebali var
……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Numan Kurt
13 Aralık 2015