Yusufçuk / kuşlukta avcunda mavi büyüten baharuzunca süredir kuşluk seyrediyorum uykusuzum /huzursuzum gözlerim ağlamak istedikçe susuyor tebessüm ekiyorum ellerine ellerine, büyüsünler diye gülücükler setreyliyorum… söylenmemiş yorgun sözler durağı dimağım hafızam aykırı haykırışları alkışlar, aldırma yarı şizofren tahayyüller bunlar bak şehla bakışlı tomurcuklar avucunda ha patladı ha patlayacaklar sonra çağlayacak omzunda gözlerimi yunduran Irmağım… usul usul kanamış hayızdan çıkmış kıştır bahar şimdi yalnızlığından sıyrılan bir Yusufçuk maviye saplanır dudağının kıvrımında tazelenmiş güller sun bana, yoksa gece gazaplanır… |
mavi yusufçuk...