Necmî'ye giderken.. / kavgaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın çelimsizdir fakat çalımını konuşturur savaşan halkların çocukları
kendi topraklarında barıştan bahsedenlerle çarpışırken kurşunlanmıştır babaları her bayramda çocuklarını yitiren bir anne bomba yüklü bir yeleği kuşanır bayramlık gibi.. yani her yer her zaman mersin kokmaz: kan kusuyor dünya.. Aç gözlerini! (mersin kokmalı her yer ve sevmeliyim seni kuşkusuz uçsuz kuşluklara da uzanacağız susacak kursağında vuslat barındıran kumrular uçsuz bucaksız mısralara susayarak uyanacağız) yalanlar uydurabilir gece; …….......ben konuşsam ………………........sen sussan …………………........mersin kokuyor düşümüz yer yer ………………………………. ……...........gözlerini kapasan? sen bir sus/san: ben dağlarda gizil koyaklara savrulan gereksiz bir ünlemim! farkındayım, her ‘ben’ dediğimde irtifa kaybettiğinin ve üzerinde sektiğimin necmî, kısılırken avazım, sabahlarına geciktiğimin.. kapat gözlerini öyleyse, kirpiklerinin ardında rüyamı büyüteyim: yurdundan çıkarılanların umudunda tutuşuyor intifada, zayıf çocukların sapanlarında üç taş olup tanklar deviriyor sesim.. utkuya tutkuyla bağlananların kavgasında, meydan meydan siper siper barikat barikat, sen ağlama diye Necm; mersin kokuyorken ellerin yağmurlar ardı, sen düşümüzü büyüt ………………….ben kendimden geçeyim! |