Elisakalk yağmur zamanı Toprak suya hasret, güneş gülüşüne elisa Aralık bıraktım saçlarına... Üşüme emi Elisa Bir eylül yangını yüreğim Bir idamenin son isteği İsteğim ki tebessümün Tebessüm et Ki- bahar açar gamzelerinde Gamzelerin ahir zaman cenneti... Beni cennettinden mahrum etme Elisa... D’üşüme gel. Dem demini vururken zaman dilimlerinde Ki masallar biriktirdim bakışlarında Zehr-i aşkı yudumlarken ağrılar Em ol yar sancılarıma gel Elisa... Su, ateşe muhtaç Ateş, sönmek için suya Sen ab-ı hayat ol tercümesiz ruhuma. Ahval-ı budur sine-i maşukunun. Iramadan can bedenden gel Elisa... Elisa Bir ahval-ı namedir bu tercüme-i sinemin Bir od’un közüdür ki alevsiz. Gel ki budaklar çiçeklensin. Gel ki yürek şad olsun Beden èyd eylesin... Sen Aralık bırak yüreğini Ben her Aralıkta sana gelirim... |