Sözlerin Anlamını Yitirdiği Yerdeyim...
Ne çok yangın biriktirdim içimde..
Ne çok yalnızlık düştü payıma; Ne çok sensiz kaldım ben… Ne zordu sensiz kalmak.. Ne zordu kelimeleri satırlara sığdırmak! Nasıl anlatılırdı ki yokluğun? Nasıl yazardım sensiz kalışımı? İçimde biriken öfkeyi kusasım vardı; Vardı da, Yüreğimde düğümlenen hıçkırıkları; Nasıl dile getireceğimi bilemedim… Bilemedim sensiz ne yapacağımı.. Gözlerinde boğulmayı dilerken; Yokluğunla sevişmeyi yaşattın bana.. Sonrasını bilmediğim bir hayat, Yokluğuna mahkum edilmiş bir benlik bıraktın avuçlarıma.. Söyle sevgili; Ben hangi yoklukta öleyim?.. Karanlık şehrin zifirinden değil de; Sana hasret olmanın ayazından üşüyordum ben.. Kimsenin bilmediği bir adreste; Kimsenin duymadığı bir sokakta arıyordum seni.. Sen içime doğan güneş; Sen gecemi süsleyen ay ışığı(m), Sen kelimelere sığdıramadığım sevgili(m).. Daha kaç gece sana hasret geçecek? Kaç sabah yalnız uyanacak? Kaç gece sensizliğe sarılacağım? Söyle bakışına hayat bağladığım; Söyle içimi tutuşturan, Benliğimi benden alan kadın! Söyle ne zaman yaşadığımı anlayacağım?.. Bunca hasretin içinde, Bir tutam sen olsa; İnan hayat bulacağım.. Alnıma yazılan yazıya itirazım yok, Bir aman verse; Bende bu çıkmazlara katlanacağım.. Sözüm gülmeyen kaderime, Sitemim sana değil aslında; Kendi içimde, kendi kendime… Bakışlarında kaybolmak istediğim sevgili; Varlığında hayat bulmaktır niyetim.. Sana seni anlatmanın yolu olsaydı; İnan dile getirebilirdim.. Elimde yanık bir yürek, Sana hasret bir benlik; Kavuşmak için binlerce dua var dilimde.. Bakma bana öyle, Kolay değil, Kolay değil seni sana anlatmak; Sözlerin anlamını yitirdiği yerdeyim… byHaktan |