O...
Beynim zonkluyordu
İntihar eden yıldız seslerinden Aklım susuz Çiçeklerim solgun Sokağa attım kendimi Ateşten sürüngenleri Çürümüş aşk cesetleriyle besleyen gölge dansçılar Beni nasıl anlasınlar Onlara kara imgelerimle saldırdım Durdum Tam karşılarında İnadına Ve karanlıktan çıkageldi O Tatlı bir gülüştü gecede Belki de acı yakarış Pencerede beyaz güvercin Benliğimden sızan arsız ay ışığıydı Kadehteki şarap Yürekteki çarpıntı Yumuşak bir dokunuştu Belki de çok uzaklarda bir gezegen Bu gece Onu öylesine istedim ki Umutsuzluğun dağınık saçlarını Mutsuzluğun mor boynuna doladım Bu gece Onu öptüm Onu kokladım Bu gece Hayatımda ilk kez görünmeyene inandım |