DÜNYAHİRE’YE MEKTUPLAR
1
Vakit, aydınlığın karanlıktan süzülmeye başladığı bir an
Sabah namazına birkaç nefes kaldı
Belki saatin alarmıyla kendime geleceğim,
Belki de minarelerden yükselen ezan sesiyle.
Ama, yolun sonu belli, kendime geleceğim
Belki birazdan kalkıp iki rekat namaz kılacağım
Belki de okunacak bir selaa ile sonsuzluğa uğurlanacağım.
Görüyorsun demi Dünyahirem,
Nasıl da istiyorum bir yudum yalnızlıkta boğulmayı.
Dört bir yandan üzerime mutluluk saçacak kalabalıklar varken.
İzliyorsun demi beni,
Karanlığın kuytu köşelerine saklanmış yavru kuş gibi,
Nasıl da uzaklaşıyorum senden,
Nasıl da üzerine geliyorum yokluğunu haykırarak.
Ahh Dünyahirem, bir bilsen neler hissettiğimi
Ne denli boşa tüketiyorum ciğerime sinen nefesimi.
Kanadı kırık, yaralı bir kuş gibi boşadır çırpınışlarım
Nasılsa uçamayacağım, her çırpınışta yarama basacağım.
Şehadet vakti yaklaşıyor, son birkaç nefes belki
inan umrumda olan ölüm değil, hem ölüm ne ki
Artık zaman geldi Dünyahirem, gidiyorum gideceğim
Ama şunu bil ki ölsemde kendime geleceğim, kalsamda geleceğim...
HÜSEYİN BAYRAKTAR