Soluyor ne varsa. Ne varsa dokunduğun, zamanla…
Suya bakıyorsun, bir nehir. Gözleri var. Gözleri mi var? Gözleri var.
Neden?
Avucunda en sevdiğin taşlar. Gözleri var. Yanından hiç ayırmadığın orman. Gözleri var.
Orada inanmak diye bir şey (Biliyorsun aslında) Neden bu kadar çok öldürülüyor? Orada karaya oturmuş bir bulut, çiçeğe dönüşmüş… Ne zaman yaşamış en son? Orada melekler. Var olmuşlar mıydı ki hiç?
Ne varsa baktığın, gözleri var.
Denizin gözleri var. Çölün gözleri var. Rüzgârın, yağmurun, bir melodinin gözleri var.
Ama neden? (Biliyorsun bunu da)

Nehir, ağlıyor. Taşlar, ağlıyor. Orman, ağlıyor. İnanmak diye bir şey, ağlıyor. Çiçek, ağlıyor. Melekler,
(Var olmuşlar mıydı ki hiç) ağlıyor.

Ne varsa dokunduğun, solarken zamanla
Ölüm, hiç ağlamıyor.

Orada hâlâ bir ateş, gözleri…