EY AŞK
Değme dedim AŞK gönlüme.
Girme dedim mabedime. Ne yüreğim seni kaldıracak kadar büyük, Ne dünyam tüm zamanımı sana verecek kadar küçük. Ben ki; ruhumu davama adamışken, Ben/den öte BİR/liğe uzun bir yol almışken, BİR/lik için öz/ümü ateşe atmayı hak bilmişken, Girme ansızın mabedime, Yıkıp dünyamı zevâl verme mücadeleme ... Ey AŞK! Seni zorlukla unutmuşken yapma, Yüreğime tekrar girip kendini hatırlatma. Yaktığın ateşi söndürmüşken ateşe kor atma, Senden bu denli korkarken küllerinden doğma. İncinmiş olan benliğimi daha fazla yorma. İsmin bile beni benden ederken, Cisminle hayatımın merkezinde durma. Ben zaten yitik bir yürekken, Beni hiç/liğe boğma..... TÜLAY YILDIRIM EDE |
Kalemin susmasın
____________________Selamlar