TEK KİŞİLİK ORKESTRA
Kaybolduğum yerde bulsam kendimi
Öldüğüm yerde diriltsem benliğimi Kırıldığım yerde birleşse parçalarım Unutulduğum yerde şahlansa varlığım Silindiğim yerde yazılsa yine ismim İtildiğim yerde çekilse hayata cismim Kaçtığım yerde kovalasam hayatı Vazgeçtiğim yerde sarsam kainatı Sustuğum yerde bağırsam cümlelerimi çığlık çığlığa Konuşmadığım yerde savursam kelimelerimi dünyaya Sindirildiğim yerde açsam renk renk Tiksinildiğim yerde olsam rengarenk bir çiçek Dağıldığım yerde toparlasam kendimi bir çırpıda Yandığım yerde doğsam küllerimden bir kez daha Yasaklandığım yerde konuşsam dünyaya bin bir lisan Cezalandırıldığım yerde ellerimi tutsa her dilden insan Katledildiğim yerde birçok ‘ben’ doğursam Zulüm gördüğüm yerde dünyayı ayağa kaldırsam Suçlandığım yerde kocaman bir güneş olup doğsam Horlandığım yerde gökkuşağı olup her yerde açsam Korktuğum yerde dağılsa kara bulutlar Yok olduğum yerde çoğalsa tüm umutlar Yorulduğum yerde kendime sıkıca sarılsam Ağladığım yerde yüreğimi sevgiyle sarsam Bittiğim yerde daha da fazla yeşersem Tükendiğim yerde daha da güçlü dirilsem Sözlerimin bittiği yerde sonsuz kelimeler yaratsam Sesimin kesildiği yerde kocaman bir orkestra olsam Gülsem, dans etsem, konuşsam, bağırsam, kahkaha atsam, ayaklansam, birçok ben’le dünyayı ayağa kaldırsam... TÜLAY YILDIRIM EDE |