sisli bir akşam üstüydü,
bulutların buğusu göğsümün üstüne kadar inmiş,
parmak uçlarıma kadar,
seni yaşıyordum.
sesin tenimi okşuyordu.
soğuk bir akşam üstüydü.

bedenim yorgun,
ellerim korkak,
yüreğim kırgın,
ve bedenimde ölü bir serçenin çığlıkları,
daha merhaba demeden,
sesindeki buğuya,
daha sevgilim demeden,
göğsümdeki kurşuna,
yenik düşüyordum.

rüzgarın iniltisinde,
ranzamın ihanetine uğruyordum.
sana ilk gelişimde,
hayallerimden vuruluyordum.
ufukta gri bir ihanet,
ve yaşamak isterken sende,
ilk adımımda sende ölüyordum.
söyle şimdi, ben kalbinin neresindeyim.


soğuk bir sonbahar akşamı,
terk edilmiş bir şehirde,
düşlerime seni sıralıyordum.
düşlerim soğuk,
bedenim zindan,
ve ben,
sende soluksuz,
sende ıssız,
ve çöl,
ve kurak,
ve kirli,
ve cinayet,
ve zaman sızdım.
ama senden öte değildim.

ve kanattığım yaram,
aldığım her nefes,
gittiğim her yer,
yürüğüm yol,
sustuğum ses,
kapımdaki gıcırtı,
pencereme konan kuş,
milyonlarca sendin.
ve cinayet,
ve ölüm,

söyle şimdi, ben kalbinin neresindeyim.

ibrahim dalkılıç

03/11/2015
23:10 izmir