Siyahı beyazla barıştırıyorum, ,,,Mevsim değişiyor Yine sonbahar Geceler serin Damlayan yağmurda Demleniyorum Ìçimdeki beni Sorguluyorum Yargılıyorum Yerden yere vuruyorum Her yerde Beni arıyorum Beni soruyorum Yokum... Ne yerde,ne Gök’te Karanlık gece Anlam yüklüyorum kelimelere Siyahı beyazla barıştırıyorum Topluyorum Çarpıyorum Onu ondan çıkarıyorum Kendimi bir kaç Parçaya bölüyorum Sadece bire bir Ne uzun ,ne kısa Düşünüyorum... Hayatıma damga vuran Anılar bitiyor Kilometre taşları Birer birer tükeniyor Hayata gülümse Sev diyorum Tarifi imkansız da olsa acının Zaten... Bir kelebek misali Bir günlük ömrün Hem en sessiz Hem en karanlık Yer yer bulanık Bir zaman da Tutunduğum bir imge Ìki Dünya arasında Sıkışmışlık hissimi Bilemedim... Karma karışık Tarifsiz... sevay |