Bir şey oldum sanısı insanı bağlar,
Bağlar kalbini, Ruh’unu, gözünü, yolunu.
Haps olur gelişime,
Enaniyetinin varsayım lüksüne,
Bu kanaat değil bilakis cehalette zirve...

Bir şey olmak kime ve neye göre?
Olmak başlı başına hiç olmak...
Gaye Hiç-liğini anlamak iken,
Bir şey olma güdüsü,
Bir arpa boyu alınamayan yola benzer,
Kendi kuyruğu etrafını tavaf eden kediye döner.
Bir şeyden maksat Hiç olma şayet,
Bir şeyde ki bu kanaat niye?
Yine çelişki yine ene.

O vakit ne oldun diye sormazlar mı adama,
Hiç demeyecek misin peki ya insanlara...?
O zaman deme bir şey,
Boş ver Hiçliğide.
Kafana göre yaşa !
Hiçliğe dokunma,
Suya sabuna da...

Ama !

Bir şey olmayı seçen hiç bir şey olamaz.
Edatlar ve sıfatlar kalabalığından başka...
Hiç olan ise her şeydir artık,
Varlığı dahî mübalağa....


Zehra Asuman