Bugün pazar
Ve ben kendimi ne kadar da özlemişim,
Gözlerimle sevdim sevdim kendimi,
Dolaştım aynada görebildiğim çevremi
Bitiremedim.

Ellerimi çok takdir ettim çok
Çok şey yapmıştı bu güne dek
Ne çok kişiye emek vermiş
İki elimde kanda "ama" dememiş
Dipsiz kuyulara uzanıp ne cevherler çekmişti.

Kulaklarım neler işitmişti neler
Gizlemişti dilinin altında
Emaneti yüklenmişti ya hani
Aşk mektubu misali mühürlemiş
Ser verip sır vermemişti olura olmaza...

Takdiri az görse de gözlerim
Ayıplara âmâ kesilmiş
Başarıları mavi gibi yüceltmişti
Eleştirileri tebessümle uğurlamıştı ta uzaklara...

Ayaklarım
Ah ayaklarım bilmem kaç kez sürçmüştü patikalarda
Yine de caymamıştı yol almaktan
Bir adım gelene saymamıştı adımlarını
Dönüp dolaşıp yine kendine varmıştı
Hiçte şikâyet etmemişti canlarım...

Kapanmamıştı günlerce göz kapaklarım
Kirpiğini kırpmamıştı gönül yamaçlarım
Ah bir cam kenarı bulabilse
Belki şöyle uzun uzadıya oturabilecek
Yaslanabilecekti omuzlarım...

Olası ihtimallere karşı hep tetikte olmuştu iç sesim
Çünkü bitimsiz ritmsiz atmaya devam eden
Sevdikleri için zorluklara direnen
Vefası bitmez bir kalbin esiriydim.

Nasıl sevmeyeyim şimdi ben kendimi...
Nasıl meth etmeyeyim beni ben eden ben’imi?

Zehra Asuman