HEP SEN VARDIN
Sanma ki unuturum, yaşanan o maziyi,
Yürüdüğüm yollarda, yanımda hep sen vardin, Silemedim sensizken, alnimdaki yazıyı, Gördüğüm rüyalarda, koynumda hep sen vardin... Çilekeş hayallerin, girdabında savruldum, Güneşsiz sabahlarin, şafağinda kayboldum, Gönlümdeki sevdanın, ateşinde kavruldum, Çektiğim azablarda, canimda hep sen vardin. Sürükledi anılar, yokluğunda boşluğa, Çevirdi yüreğimi, çırpınan bir balığa, Hasret bıraktın canı, huzurlu bir soluğa, Ettiğim her niyazda, duamda hep sen vardin. Gide gide bitmedi, yalnızlığın şu yolu, Her yanımı yar sardı, tükenmişliğin kolu, Önüme hep serildi, dermansizligin çulu, Gezdiğim tenhalarda, ufkumda hep sen vardin... Cevirdin viraneye, ufacık yüreğimi, Bilmedin dilimdeki, tertemiz dilegimi, Nankörlere büktürdün, her zaman bileğimi, Düştüğüm kuyularda, diplerde hep sen vardin.. Yitirdigim yıllarda, mazimde hep sen vardin... |