Sersen dünya malını çeşit çeşit önüme,
Bir ah’ıma kâfi gelmez sakın sevinme,
Mağrur mağrur yürümek senin neyine,
Sende kendini adam mı sandın?
***
Kalp denen yürek sende kurumuş, susmuş,
Mutluluk huzur uçmuş, ismine haram olmuş,
Nasipsizliğin hem de bu dünyada dibine vurmuş,
Sende kendini adam mı sandın?
***
Gecen kâbus olmuş yaşarım sanıyorsun,
Yedirdiğin bir lokmayı binbir kez başa kakıyorsun,
Susturup ağlatmayı şândan şöhretten sayıyorsun,
Sende kendini adam mı sandın?
***
Koskoca hayatlar çalmışsın, helâlden bahsediyorsun,
Kurulmuş köşeye olur olmaz ahkâm kesiyorsun,
Çekersen buyur, çekmezsen kapı orda diyorsun,
Sende kendini adam mı sandın?
***
İşine gelirse ahû olur körlerin gözü,
İşine gelmezse âcizin bağrında yakarsın közü,
Yılların emeği olur sende bir anda kötü,
Sende kendini adam mı sandın?
***
Susmayı marifet belledin hep içinden kurdun,
Bayram seyran demeyip nimetin içine kustun,
Ömürlük koskoca sarayı yerle bir tuttun,
Sende kendini adam mı saydın?
***
El alemi kandırdın övüp matah konuşmakla,
Menfaatin sırtını sıvazladın sahte vicdanla,
Kandırdın çıkarcıları hadi de, oldu say da,
Sende kendini adam mı sandın?
***
Güya görev dedin, yalan üstüne yalan söyledin,
Senin gibilerin aferinini aldın iyi halt ettin...
Daha dünyada ki kula cenneti cehennem ettin,
Sende kendini adam mı sandın?
**
Seni bilmeyene ne iyi insan dedirttin,
İşin bu senin pişmiş aşa hep soğuk su ektin,
Eli mahkûm insanları kendine köle ettin,
Sende kendini adam mı sandın?
***
Duadan başkası olmayanlara ezâ eden sensin,
Artık dilediğin gibi yaşa devran senin, sevin,
Birde gizli dünyalar var ki iyi bileydin,
Sende kendini adam mı sandın?
***
Daha ne söylense bet adına sana az gelir,
Edebim el vermez edepsizler söylenir,
Sukut sende hiç olur, Kelâm gücenir,
Sende kendini adam mı saydın?

Zehra Asuman