8 Mayıs 2021

Hoşçakal güzel hayatım hoşçakal dünya.
Çirkin yoktu bende,
İyi kötü anlar vardı sadece
Önceleri dert bildim
O, onu demiş, bu hakkımı yemiş üzüntülerini,
Haset edip arkamdan gıybet edenleri,
Yiyip bitirdikleri hayallerimi,
Umitlerime göz dikenleri
Anlayamazdım,
Dümdüz idim çünkü.
Bir insanın kötü olabileceği,
Bir diğerinin kuyusunu kazabileceği,
Oh olsun diyebileceğini bende cevap bulamazdı.
Günlerce içim erirdi,
Anlayamadığım nedenleri,
Beni iş güç edinenleri,
Dert zannedip, haybeye çok zaman eskitmişim....

Sonra anladım ki;
Herkes işini yaparmış.
Benden her aldıkları şey,
Kayıp olan parçalarımı bulup birleştirmek içinmiş.
Yani bana hizmet imiş.
Çok şükrettim sonra buna,
İyi ki doğru taraftayım diye...

İnsan beşer doğar da,
Zamanla insanlasirmis
Olaylara karşı duruşuyla anlam kazanirmis.
Yanlışa doğru cevap birtek matematikte olmazmış.
İnsan eksilirken, yenilirken, bagislarken çoğalır, artarmis,
Düşmanları kaybetti zannederken kazanirmis.
Hazinesi olan insanlığını giyinirken çıplak kalmazmış.
Madde ile beden doyarken, mana ile ruh doyarmis.
İnsanı insan yapan kusurları için başkası elinden cefa ile arınırmış.

Bana ikram olurmuş benden gidenler,
Suret değiştirip gelir, benliğimi tamamlarmış,
Ne kadar şikayet ettiğim şey varsa,
Özlüyorum şimdi hepsini,
Hem vuslatı hemde özlemlerimi.
Fakat biliyorum ki, geçmiş gideceğim yerde bekliyor beni...

Her baslayanin biteceğini muştu zannederdim
Meğerse husranmis yarınlarımda,
Kötünün bitmesi sevinçte iyinin de oguduldugu bir harmanmis bu dünya.
Ne kadar cennet ümidim kavi olsa da
İşin içinde rizayi kaybetmekte var riskin en korkuncuna talip olmuş adına
Akıl ermedi ne yaşadığıma,
Fikir bulamadım ne yaşamaktan eksik kaldığına,
Meğer eksikmiş, kusurluymuş bu dünya,
Ayrılığı da kucaklaşması da...

Bir verse, bin dizermiş boğazına,
Hayal kurduklarını da,
Olsun dediğin ne varsa...

Hoşçakal fanî bedenim,
Keşkelerim, iyikilerim, beklediklerim,
Ukdesi eksik benim, hoşçakal.

Hoşçakal derken ıstırap var, kelimenin hem başında hem sonunda...
Öyle değil midir ya,
Olup olacağı vefasız dün’ya...

Ne edersem edeyim olmadı, olduramadım,
Musveddesi yoktu,
Tek kullanımlıktı anlarım,
Gerçi bin yıl yasasanda olmayacaktı.
Kendisi bile bitimliydi dünyanın.

Umudumuz cennette vesselam,
Tesellimiz adaletinden değil, rahmetindendir.
Savunmamız acizliğimiz,
Noksan, kusurlu, eksikliğimiz.
Üç kuruşa dünyayı ahirete değişmememiz...

Hoşçakal ukdeleri boğan dünya,
Hoşçakal ömrüm,
Uymuyorum yanlışa diye kendimle yarışlarım...

Zehra Asuman