düşkün zaman sayıklamaları

..


çoğalırsa hüzünlerim asılabilir odama yalnızlık
duvarlarımda kavga halinde rutubetli gölgeler
pencerenin dışına tüneyebilir gece kuşları

bilmezler
bildiklerini sanan kimseler

bilmezler ki
bir düşün ağır hasarı ölümcül hüsrandır herkese..

batar akşama güneşin kırmızı yüzü
ardına bakmadan geçip gider yorgun ruhlu ölümlüler
bir serüvendir adım, şu kentin sessiz kalabalığında
bölünmüş ayrılıkların üstüne basar, usulca geçerim

ve kaburgamın altında gizlenir aşka değer herşey
herşey aşkı kutsal edendir benliğimin kayıp sesinde..

trenlere çarpar gece görüşsüz yalnızlıklarımın acısı
otobüslerin asfaltlarda bıraktığı izlere benzer keder
kederlerin kışlarıyla göçerim karla karışık hayallere

ocak ile aralık arası
başlayıp biten kısa ömürlü aylar olurum..

ben kahrın alıngan çocuğu
şehirlerarası intihar girişimi özlemler yarası
çokça boşluğun bitip tükenmeyen siyah hüznü
kapıların eşiğine serilmiş geçmiş izlerim

tükenmiş adamlar vurulur aklımın kırsalında
metropol umursamazlıklar alır yüreğimin caddelerini
susar öyküsüyle bir uzun hava, başlar yarım bir ezgi
çürür sıvasız suretim de anlamsız geometrik çizgiler

korkunun en savunmasız yerinde düşerim takılarak ışıklara..

öyle bir zamandır ki
çaresiz mühürlüdür gidiş yönleri
gelmeler düşük cümleli harfler kesiği

anlamaz şiirler halinden şairlerin
bağır, çağır bilenirler
boş sayfaların hüzzama hazır boşluğuna

paragraf başı sevgili özlemine asılmış özlemler
ünlemlerle bezenmiş ahların kangreni mısralar
dizeler tek kişilik sancıların kavimleri
son üç nokta kabile, kabile aşk sürgünleri

biter dışarının eflatun kaybetmelerle imtihanı
içeride gri renklerin baskınlarıyla sınav başlar
çayın deminde kızıl kaçaklığıyla bayat beklentiler,
hep bir kaybediştir benim, bana olan savaşlarım

dağınık bir masa
dağınık bir yatak, dağınık bedendir geriye kalan..