Şehri nasıl sindirebilirdim karanlığımla
söylesene
dağ oldum yolunda
çınarlar,kavaklar,meyyan yağmurlar
şehri nasıl alabilirdim ayaklarımın altına
üstünde kopan naralar dururken
anneler uyuturken miniklerini
cebimde bir telaş var bu aşk
kaldıramıyorum korkularını...


terkedilmemiş sözlüklerde bulmak hayli zor şimdi gözlerimi
ve suya muktedir bakışlarını
neyi unutturuyorsun şimdi bana
acıyla dolan gözlerimi mi
yeniden ısmarlanmak istemiyorum bu bahara
kışa alışkın yağmurlarım var artık
karlar da bir hayli çetrefilli
kalbimin yolları kilit
celbime de az kaldı
yokum artık aranızda
kartpostallar biraz
ağıtlar isterim birazda
şu tarumar dünyanızda...
korkuya teslim tonlamalarım yine aşikar,
çoğalıyorum ayda
gökte çağlayarak susuyorum
elimden gelmiyor kimsesizliğimi yok saymak
çağın gerisindeyim bakışları ve termik santraller
öğleyin salıverin geceyi ki daha fazla yaşayabileyim


ve siyah denemeyecek kadar siyahım
ellerimden tutan ışık
köpüren beyaz
pişman dolu alnım
secdemi aratmıyor nefsim
doğaya sır oluyor nefesim
gitmeye görsün bakışlarım
doğ yine öldüğün yalnızlıkta
teslimim alnıma
göğüm yeryüzüm sensin
hiç gitmeyeceksin
hiç kalmayacağım.