nasıl da yüzü yağmur eli kalbindenasıl da yüzü yağmur eli kalbinde büyük büyük çocuklarımızın gök kuşağı çınlatan dualarla öğütler masallarını gri gri mazisi terkisinde saklı hiçliği telvesinde gözlerini silen bir bebek eli en iyisi olur artık yarısını yaşamak istemeyen hayatlık için yere düşürdük onurumuzu gecenin kabrinden kaçarken bulut koş az zahmet değildi rüyada sayıkladıklarım koş bulut kimsenin anlayışına değmez benim anladıklarım ve titre ve bulan ve karar sabahın yokuşundan bırak kendini yanıma ve cennet sen de beni unutma beni bekle gel beraber perdenin ardına bakalım ve defalarca daha kendi hayalliğimizden utanalım ama yine iğreti duralım toprak üstünde ama yine kendi kendimizle konuşalım gerçek gerçek ama yine duvara sevdiğimizi yazalım sonra duvar kadar sevmeyelim ah yetmez |