SESİNLE
Kamyoncu olsam,
Dikiz aynasına asardım sesini. Manav olsam, Gülüşlerini, Tezgâhın en önüne dizerdim. Saatçi olsam, Bütün saatler sesinle çalardı aşkı! Denizci olsam, Göğsünde uyurdu en tatlı uykuyu, Sesine bağladığım gemi. Sesinle yağardı yağmurlar, Sesin yıkardı pencereleri. Sokaklar sokaklara bağlanırsa sesinle, Uçaklar sesinle havalanırdı, Sesinle işlerdi trenler, vapurlar... Sesin uyandırırdı her sabah şehirleri. Dünyanın neresinde haksızlık olsa, Sesin örgütlerdi direnmeyi! (*) ÜNLÜ ŞAİR YOKTUR, ŞİİRİYLE ÜNLENMİŞ ŞAİR VARDIR! Şair soluğunca şiir yankısı; Titretir dağları ciğer yanmışsa. O soluktur bâkî kılan şairi; Yaşarsa şiiri, yaşar yalnızca! |