UZUN YOL OTOBÜSÜ
Ben zaten uzun yol otobüsüyüm,
biraz serseriyim; elleme gözünü seveyim, bırak da yoluma gideyim. Kirpiklerime kadar bir sıtmalı özlem birikti içimde; İnanırım sevdiğine sonra, bağlanırım, fena severim. İçimdeki çocuğu uyandırma, sevdirme hayatı tutup; herkesin bir dayanma gücü var, ben çok yol geldim! Anlatsam, hüsranlarımın yanında sıcak kalır kutup; anlatsam anlamazsın zaten, kendimden çok verdim. Ömrümüzün bir ritmi var iyi kötü, akıp gidiyoruz sona; biter birazdan yolculuk, sen de bırakır gidersin! ’Acaba’ya gelmez, ikimizi de yorar bu vakitsiz mola; karlı dağ başında hem nasıl tomurcuk sürersin? Gençsin, güzelsin, bu kalp ateşiyle daha çok seversin; ben zaten uzun yol otobüsüyüm, beni vursunlar yola! |