sesinin sokaklarında geziniyorum
çırılçıplak
kimsesiz bir çocuk gibi
tenimde soğuk nisan yağmurları
ve her bir saç telim ağlamaklı


dolanıyorum dalgın dalgın
yüzümde dermansız yorgunlukla...


güneş pusmuş
çiçekler küsmüş
böcekler susmuş...
gözlerime inen bulutlar konuşuyor yalnız...


cebimde,
beyaz kefenlere sarılı
dizelerinde bin çığlık kanayan
sana biriktirdiğim şiirler...
sıkıyorum avucumda incitmeden
kızıyorum
haykırıyorum
isyan ediyorum
her biri büküyor boynunu
dudağımı acıtıyor dişlerim
ve ben avutamıyorum onları
gerçeğime gizlenen tesellilerle...


benim yerime
papatyalar ağlıyor dallarında
tutunacak yeri olmayan
kör bir serçe ölüyor ayakuçlarımda...


sırtımda imkansızlığımızın yüküyle
bin mühür basıp dudaklarıma
ne kadar susmalıysam bu sevdaya
o kadar susuyorum...


sesin dokunuyor
kimse bilmiyor
avucumda sıktığım acılar konuşuyor
sen duymuyorsun...


ely