Ölüme ramakmavi şehrim saba rüzgarına dönerken yüzünü açtım dünyaya gözlerimi tütün zamanından rehin zehir zembereği elemin gönlümün mücavir alanına güneşin sıcak eli hiç değmedi hiç umuda uzamadı hayat çizgim zamanın çamurlu yollarını arşınladım aşina olurken acılara vuslat halef selef oldu hicranla kurşuni gecelerde düşleri sarfınazar eden aşkı kurşunladım sevdanın sanığı durumuna düştüm ayrılığın izbe karanlık hücresinde hücrelerime kadar titredim hüzün sehim dağıtırken en büyük pay benimdi alev parlayan at öyle çılgın öyle deli ısıtsın diye yüreğimi ateşi mey diye içtim bir kekeme şarkım kalmıştı dilimde senden geriye onu da sesindeki kum fırtınası aldı bana sadece yüzü soğuk bir ölüm kaldı… AA Foto:Rene Asmussen |
senden geriye
onu da sesindeki kum fırtınası aldı
bana sadece
yüzü soğuk bir ölüm kaldı…
çok tekili bir şiirdi.tebrikler saygıyla