HOŞÇAKAL DEME BANA
HOŞÇA KAL DEME BANA
Dağlarda kar diz boyu, Yüreğimde vedalaşma hasreti. Ayrılık, hüzün, üşüyen ellerim, yokluğun ve yokluğunun acısı… Gidiyorum gurbet ellere; Hiç bilmediğim ellerin olmaya, ellere varmaya. Yürek bir o kadar kırgın sana, Bir o kadar da hüzünlü… Gökyüzü de toplamış benim gibi gözyaşlarını, Mikail Hazretleri bir emir verse; gökyüzü ağlayacak. Sen; bana hadi yolun açık olsun dersen, ben ağlayacağım. Sus ne olur deme bana “hoşça kal” diye. Bir bilsen kızgın ve azgın yaramı, Bir an bile durmaz boşalır gözlerinden gözyaşların. Sus “hoşça kal” deme bana biraz daha kalayım seninle. Sus n’olur. Sus hoşça kal deme bana. ---Maşuk Gültekin--- ---25.01.2014--- -Erzincan Otogarı- |