UMUT VAR MIYDI BE SEVGİLİ?
…Umut var mıydı sevgili? Bizim için var mıydı? Bize hiç uğradı mı bu umut denilen şey? Ya da biz mi yoktuk umut için. Neredeydik, umutla buluşamadık. Umut neden bizim kapımızı çalmadı bir sabah vakti. Umut neredeydi, nereliydi, nereden geliyordu biz onu neden kaybettik?
Belki çok uzaktaydı. Dağlarda, zindanlarda, şehirlerin ücra köşelerinde, istasyon raylarında, otobüs terminallerinde, ağaç yapraklarındaki çığırtılı rüzgar sesinde. Bir yolculuk yapıyordu o da kendince. Bir yerden bir yere göç ediyordu kalıcı kalabilmek için. Umut denizdeydi. Denizin hırçın dalgalarında, mavi suyunun güzelliğinde, canlılığında ve yalnızlığındaydı. Belkide gökyüzündeki yıldızların ışıltısındaydı. Ay ışığının parıltısında, gece karanlığının kuytusunda, gözlerimizin göremeyeceği kadar kör ve derin bir noktada, kuyudaydı.
Biz hiç görmedik umudu ve umut yoktu bizim için.
… Umut var mıydı be sevgili? Nereliydi, belki de vardı ama bizim için yoktu. Belki de sandığımız kadar uzakta da değildi bu umut denilen şey. Aslında umut hiç te uzakta değildi. Çok yakınımızdaydı. Yıllarca onu uzaklarda boşuna aradık ve boşuna bekledik sabırsızlık içinde.
Umut; gözlerinin ışıltısında, teninin sıcaklığında, yüzündeki tebessümde ve dudaklarındaki o samimi gülüşündeydi. Kalbine gömülmüştü umut.
Peki, neden bize uğramadı umutsuz muyduk? Oysaki bizim hayatımız umutla doluydu, dolu dizgindi yaşamımız.
…
…Umut var mıydı be sevgili?
Varsa niye bize uğramadı,
Yoksa biz mi umutsuzduk.
Aslında umut her yerdeydi.
Umut sendin.
---Maşuk Gültekin—
---Erzincan---