Bahçelerdeyim ben
Açık duran pencere görüyorum
Gözümün önünde
Bir kır evinde
Rüzgar esiyor
Güneş tam tepede
Gölgeler küçük
Vakit öğle Ağustos


Güneşle toprak evleniyor
Başıboş adam gibi ihtiyar toprak
İkinci baharını yaşıyor
Bakıyor etrafına kısık gözlerle
Gözleri silah! Çakmak çakmak
Dün akşam mehtabın kucağında
Şehrin üstünde
Kırlarda, bağlarda, bahçelerde
Yamaçların dönemeçlerinde
Kuytu bir serinliklerde
Girmiştin ay’ın koynuna
Sonra çıkmıştın sabah!
Ededi bir gün ışığına..



İnan farkımız yok
Birbirimizden
Sen gökyüzüsün mavi
Ben buğday toprakta
Üstümüzden geçiyor
Her sabah
Kuş sürüleri
İçimizden beyaz çocuk
Bahçelerde çamaşırlar asılı
Ağaçlar arası iplerde
Çocuklar yalın ayak
Kum toz toprak içinde



Toprağın çırağı olmuş
Yanık tenleri
Koş! Allah! Koş!
Yürekleri ağaç gölgelerinde
İçinden fırlıyacak

Basma perdeler
Tahta panjurlarlu pencereler
Rüzgarlar vurdukça gelip gittikçe
Bir açılıp bir kapanıyor
Bahçe evinde loş gölge
İçimde akşam oluyor
Gözlerim kapanıyor
Dalgın hayaller arasında
Gözkapaklarımda bir ağırlık
Uyku kardeş geliyor
Kapanıyor gözlerim..

İyi geceler..
Uyandığımda sadece bir hikaye!!
Günaydınlar..

Nurten Ak Aygen
13.08.2015