KADİKÖY RIHTIMINDA
Kadıköy Rıhtımında
Geceye koşarken ıssız yalnızlıklar Dokunmuyor omuzlar omuzlara Dalgaların yakamozları öpen yorgun sesleriyle Kulaklarımı tıkayıp Mehtaplı düşlerimi koydum ceplerime Griye çalan akvaryumun Koyu sessizliğini yudumluyorum Dalıp gitmişken hallerimden uzağa Kendini dansın kıvrak ritmine teslim eden Esmer çingenenin Gümüş halhalinin titreyen ışıltısıyla Parmaklarda eğlenen zil sesine irkiliyorum Darbukanın tınısını sarıyor parmak uçlarım Bir çift ürkek bakışla Deniz kokan bir mendil uzanıyor avuçlarıma Usul usul uzaklaşıyor Çenginin şatafatlı süzülüşü Kendimle baş başa Tetiği düşmeye hazır Karadeniz beşlisi gibi Soruyor sorguluyorum Kıyılarında kaç intihar bakışı bırakıldı Kaç aşığın elvedasına şahit tutuldun Nice gözler dalıp gitti kıyılarına Bu akşam martıların sessizliği kadar suskun Gerdanına sis çökmüş Gecenin son vapuru kadar dumanlıyım İnsan kalabalığındaki yorgunluğumu Aldım dizlerimin altına Güneşi biriktirmek için Sessizce yıldız topluyorum SELDA YILMAZ |