ikimizin arasında kısacık bir an
şimdiyi doldur diyor rüzgar
nereye kadar
gözünü kapattığında son gördüğün şeydesin
arzulu çiçeklerin göğünden yere

birbirimizden ayrı toplandık oysa
kağnı ağırlığında dindi yaralarımız
şu büyülü çalılarda dinlensek
mırıldansak ışığın yüceliğine
gözlerimiz kapanırken huzura doğru

rahatsız edilmek istemiyorum
sönen yıldız alçalan kapı
uzlaşı yorgunluğun kardeşi
bir diyalog sonrası ölümü kabullenmek

sonra dik yatarız baldırları sulu şeftali
buda geçer güzel akşamların sahili
topuk seslerini beyaz taşlara karıştıran gece
yutar suskunluğunu katibin

zamansızlık hoyrat ve uzun
sakin suya taş atar gibi dalgın
kırıldıkça kırılır kalbim
sevgi yumak yumak umut
karanlığın zulasında saklanır kuşlar

ve bir daha dans ederek dokunacak olsan
dalgalar hala çocuk akça bükülür kıyılara
su verir yosunlu ağzın eski dudaklarıma.