GÜVENSİZLİKTEN YIKILDI TÜM AŞKLAR
gecenin seyrinde
penceremden dinledim dünyanın sesini ayaz da çatlayan güneş neden sevgi yoksullarını sevmez ’müphem bir sancı’ yüreğimdeki sevdanın güz yanığından doğuyor şimdi kalemimin ucundan dökülen zehirli sözler yağmurun fısıltısı mıydı yoksa gerçekten yüreği kırılan şair miyim esrarengiz sözleri cennet diye inanan sonra o sözlerle asılan şimdi yine dünyanın varoşlarından bir gece güvensizlikten yıkıldı tüm aşklar oysa ben göğsümü yırtarak sevdamı karanfil kokulu yollara sermiştim ateş kırmızısı bakışlarına gizlenmiş yalnızlığım kül rengi... ey şarap tadı veren dudakların sen öpmedikçe yüreğimi yalnızlığımın penceresinden dışarı bakar üşürüm... |