ÇUKUR
yüzüm de büyüyen ellerine acılar çatlattım
bu yurt benimdir dedim öfkesini kuşadım yirmi beş yerimden çatladım tuttum bende kalan gülüşüne gergefeler çizdim yetmedi içimin karanlığına sessini boşalttım düştüğüm çukurdan bakıyorum şimdi göğe zamanı durduran o geçmiş günleri sessizce soluyorum kayboluyorum bugün de döneceğim bir yer yok kendimden başka boğuluyorum... Erhan Güneş |
Beğenerek okudum, emeğinize sağlık...
Kutluyorum...
................................................Selamlar..