AYNA
seni sevdikten sonra kendime rastlayamadım
göğüs kafesimin çatlaklarından karanlık sızıyor içeri anlıyorsun değil mi Bir samuray gibi dövüşüyorum yokluğunla oysa çatlayan göğüs kafesimden girmeliydin yüreğime ruhum çarşaf gibi sarmalıydı bedenini sensizlik günden güne büyüyor, başka da hiç bir şey değişmiyor her şey çok açık, kendime bir daha rastlamayacağımı biliyorum aynadan baksam yüzüme seni görüyorum ama yüreğim geberiyor sensizlikten söyler misin birbirimizden bir aşk yaratmak çok mu zordu... |