Aynı göbekbağı ile bağlı
İki acıyız bz.
Kalın parmaklarını daima bedenimizde
Hissettiğimiz bir annenin içinde.
Boğup duruyoruz durmadan
Kendi kordonlarımızla,
Kendi kendimizi
Daha yaşamadan ölmüş
İki bebeğiz.
Utanıp duruyoruz boyuna
Kafalarımızın çıplaklığından,
Ve onca zamandır
Bilmiyoruz birbirimizin yüzünü bile;
Birbirimize hiç bakmadığımızdan.
Plakta Sema Moritz
Dinletip duruyor annemiz.
Hiç bilmiyor biz ki
( Adımız acı )
En çok dertli türküler severiz
Kendi içimize duyduğumuz gurbetimizden.

Hiç görmediğimiz insanların
Hüznü doluşmuş,
Daha hiç oluşmamış
Organlarımızın içine.
Bir babanın sevgi ile kulağını dayadığı
Anne göbeğine
Tekmeler değil, naralar atıyoruz.
Hiç duyamayacağı çığlıklar ile
Ağıtlar yakıyoruz.
Her gün ve her gün
İçimizde bir doğum devrimine daha
Gözlerimiz kapalı bakıyoruz.
Sonra şarkılar fısıldıyoruz,
Annemizin kulağına
Bırakması için kendini
Ahşap merdivenlerin kollarına
Ve ceninler döküyoruz
İncir çekirdeği avuçlarımızdan
Her gün ve her gün
Biz iki acı ,
Kendi kordonlarımızla
Kendimizi boğuyoruz.