1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1465
Okunma
Pamuk ipliği ile mi bağlıyız hayata,
Yüreğindeki hırçın dalgalar
Her vurduğunda kıyıya birer, birer
Kumsaldaki çakıl taşları gibi
Sürüyüp götürür içindeki benliğini.
Gülümser maskeni takınıp yüzüne
Çevrene resim vermek adına
Tebessümlerle bakarsın etrafına,
Oysa içinde kopuyordur fırtına.
Kendini kâh bir dağın yamacında
Kâh bir derenin başında bulursun,
Ya da iskeleye kadar yürümüşken hani
Denize dalıp kaybolmak geçer içinden.
Pamuk ipliği ile mi bağlıyız hayata,
Ha koptu ha kopacak denilen cinsten?
Varsın fırtına olsun yüreğine al beni
Almışım emelimi hep yanında bil beni.
5.0
100% (1)
Cevap Yaz