DALGALAR
Pamuk ipliği ile mi bağlıyız hayata,
Yüreğindeki hırçın dalgalar Her vurduğunda kıyıya birer, birer Kumsaldaki çakıl taşları gibi Sürüyüp götürür içindeki benliğini. Gülümser maskeni takınıp yüzüne Çevrene resim vermek adına Tebessümlerle bakarsın etrafına, Oysa içinde kopuyordur fırtına. Kendini kâh bir dağın yamacında Kâh bir derenin başında bulursun, Ya da iskeleye kadar yürümüşken hani Denize dalıp kaybolmak geçer içinden. Pamuk ipliği ile mi bağlıyız hayata, Ha koptu ha kopacak denilen cinsten? Varsın fırtına olsun yüreğine al beni Almışım emelimi hep yanında bil beni. |