UNUTMA // UNUTTURMA (1)..Küçücük bir tebessümün içindedir İnsan diye aradığın Bir bakış, muhabbetle Bir selam, dostlukla Hiç bir önyargıyla kelepçelenmemiş Hal ve tavır varsa bir de yanında Unutma, unutturma senden sonra gelene Yalandadır, kokuşmuşluk ilk önce Yanlışa giden dik yokuştan aşağı Tepetaklak seyrederken insanlık Egoizmle beslenir, nice duvarlar yıkarak Böylesini gördüğünde şaşırma Çok olacak hayat boyu yaşadığın yerlerde Sadece tanı ve not eyle derkenar Unutma, unutturma ardın sıra gelene Sözü başka, özü başka Bir densize denk gelince aniden Sap yiyip de saman sıçan cinsinden Onlar.. fantazilerine göre Tek doğru var, kendisi İnanç, yalnız ondadır Milliyet hem cibilliyet hakeza Uzak dur Hem de asırlarca uzakta Yer almasın, yöresinde insan olan insanın Adını yaz, resmini çiz duvarlara böylesinin Görünür yerlere as, kötüye örnek diyerek Unutma, unutturma seni rehber bilene İnsan var… Kusurunu algılıyor olsa da Tanıdığına dahi söz ederken dikkatli “Ne anlama gelecek, şu lafı edersem” “Kaç kalp kırarım” “Kaç kişi bizar olur dilimden” Diyerek çeki düzen verir kendi kendine Usulü dairesinde tembihatta bulunan *** İnsan var… Hiç tanımadığına kimdir, nedir bilmeden Çuvallar dolusu laf eden İçindeki kötüyü, kötülüğün hasını Asla pişmanlık duymadan Karşısındakine yapıştıran gayretle Haddini bilmez bir tavır Nereden alındığı bilinemeyen Evlerden uzak bir kültür, öyle ki Ne yontulabilir bir hal Ne şekillendirilebilir çamurluk İnsanı bozar, toplumu da Unutma, unutturma sende fayda bulana 12.07.2015 |
kalemin daim olsun saygılarımla