ASİ RUHA NİNNİLER
Ruhumda engerek yılanının zehri,
Zehir, kalbim ile benim arasında Mekik dokuyor. Vücudum, çalan tik takların esiri; Bir sağa, bir sola yalpaladıkça yalpalıyor. Elimde tükenmişliğin en afilisinden, Koca bir borazan. İçimin gömülmüş taraflarından, Ölülere şarkılar söylüyor. Sonum milattan önce, Bilmem kaç bin yıllık harabeden Çok da farklı değil. Yalnız! Tarih bile şimdi benimle alay ediyor. Zamansa yalnız dünüm ile bugünümü Değil! Yarınımı da alıp götürüyor. İşte tam da bu yüzden, Hala saf olan bazı yanlarım Yenilmiş ve asi ruhuma Ninniler söylüyor… |