0
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
763
Okunma
Babamdı, geçti gitti
Çiçeği öksüz, saksısı kırık zamanlardan
Kataraktlı bir izdüşümün iç çekişiydi hep
Ölüme soyunurken gece
Elinde bilenmiş bir hançerle
Sabahi uyandırmaya yeminli
Efkarı ve baharı yaprak nakışlı
Sarışın bir sonbaharda
Alacasında kuşlarin gezindiği yetimlik
Yüreğime kuyuların düştüğü son bakışın
Bir yudum suyla yeşeren yalnızlık mıydı
Gidişlerin senin
Söz verilmiş bir hasrete dönüşündü hep
Güvercini yorgun bir meyhaneydi hayatın
Zilleri öfkeye çalan, zurnası hüzünlü
Dalları kırgın eylüller birikti baba
Dönüşü olmayan sonsuzluk sürgünü
Babamdı, geçti ve gitti
Sayfalarıinda unutulmuş
Yalnızlık mevsimleriyle bir defter
Anladım sakınılmış ince bir çizgiydi
Sensizliğe yürüdüğüm bu kırılgan asi keder
Latif KÖYBAŞ
5.0
100% (3)
