GEÇTİ VE GİTTİBabamdı, geçti gitti Çiçeği öksüz, saksısı kırık zamanlardan Kataraktlı bir izdüşümün iç çekişiydi hep Ölüme soyunurken gece Elinde bilenmiş bir hançerle Sabahi uyandırmaya yeminli Efkarı ve baharı yaprak nakışlı Sarışın bir sonbaharda Alacasında kuşlarin gezindiği yetimlik Yüreğime kuyuların düştüğü son bakışın Bir yudum suyla yeşeren yalnızlık mıydı Gidişlerin senin Söz verilmiş bir hasrete dönüşündü hep Güvercini yorgun bir meyhaneydi hayatın Zilleri öfkeye çalan, zurnası hüzünlü Dalları kırgın eylüller birikti baba Dönüşü olmayan sonsuzluk sürgünü Babamdı, geçti ve gitti Sayfalarıinda unutulmuş Yalnızlık mevsimleriyle bir defter Anladım sakınılmış ince bir çizgiydi Sensizliğe yürüdüğüm bu kırılgan asi keder Latif KÖYBAŞ |