kimse kendi ücrasında yaşamasın
sen neden sustun, kahrım şenlik yaparken
Kalemimin ucunda bir imge,suspus oldu yürek söylemek istediğim belki de buydu, medcezir olmamalı sevgiler gece gündüz sen diyorum, nasılda çoğalıyoruz dertlerimle aşkın hükmü yok artık, düşler yalan oldu sen giderken adımı kaybettim dipsiz bir kuyuda bilmediğim bir sonsuzluğa doğru gidiyorum geçmiş günleri arıyor gözlerim, koyu bir çarşaf örtüyor yalnız lığımı nasılda mıhlanmışısız dertlerimle sen neden sustun, kahrım şenlik yaparken ne yana kaçsam sokaklarda beş para etmeyen aşklarla karşılaşırım işimize gelmiyor doğru konuşmak, terazi kefesi bilmediğim dertlerle ağır yaşamanın son kullanma tarihi geçmiş artık mavi gökyüzünün Gizemli gülümseyişini dert etmeden, gölgesinde uzan malıyım ne zaman döneceğim mahmur gülüşlerine testereyle paramparça etmek istiyorum karanlık gökyüzünü içinden yıldızlar düşsün, ay yerine sevgi tutulsun yürekler gülen bir ülkede usulca kendimizden geçelim, sevgi uğruna aşk uğruna sen neden sustun, kahrım şenlik yaparken kimse kendi ücrasında yaşamasın, işimiz gücümüz sevmek sevilmek olsun dudaklarımız sevgi için eflatun, gel gizemli gülüşlerini serp yüreğime kalın bir tedirginlik kalmasın üstümüzde Kesif bir biçimde buğday rengine vursun sevginin rengi hep o siyah örtümü kalacak gökyüzünün ismi gerçek ismini kim koyacaksa koysun tanrı katında kutsallaşsın sevgi çocuğun yüreğine benzesin, yazılan tüm şiirler... |