'Sabah olur,sesimin içiyle karşılarım sesimin içini' demiştim bir şiirim de..
Rüzgar tadındayız ya hani,Cumartesinin hatrına,kalktım sicili haddinden fazla
bozuk bir imgenin peşine takıldım bu akşamüstü..
Baksalar görecekler,pankart pankart kabına sığmaz düşlerimizi;ama kimin umurunda..
İstanbulun kıyısında,üstelik bu mevsimde kabarıp duran hırçın denizin
yanıbaşında kendimizden başkasına söyleyemediğimiz korkularımızı,sırlarımızı,
düşlerimizi boca ettim..Boğaz ne ki,bir asma köprüden tutundum göğe..

'ellerimde aralıktan kalma bir telaş
birde parmak uçlarıma yürüyen yoksunluğum'
Bu coşkunun içinde bir şarkının sıcaklığına sığınmak…
O şarkı muhtemelen bir senfoni,ya da konçerto telaşı gibi
gidersen,yağmurlar da kesilir,der gibi sarmaşık duygular
bırakıyor yürekte..
Kıdemli sözcüklerin harfleri titrektir ve onların özne olmaya
ihtiyacı yoktur..Gizemleri düşzenginliğinde gizlidir çünkü..
Cumartesi aşkına Haziran bitmeden şiire bir mektup sözümüz olsun..
İçinde çiçekli mevsimler,kuşatılmış şehirler,izdiham yaratan düşler,
nikotini yüksek alfabemizden düşecektir hemde..

sesinin iç yüzü;
arta kalan ne varsa yeniden düşecek yollara;umutlu ol ömrünce!..sevgiler..