kalbimi kopyalayıp yapıştıran
ölümsüz kitabelerin kanlı şairi
yetmedimi yazıp çizip silmelerin

ağzından uçurduğun kuşlar
kınından sıyırdığın kılıç gibi
körkütük çarptığında sineme
acımaz mı kalbinin
kanat çırpan çaresizliği

yalnızlığımın yokuşlarında sırtımda yük
inişlerimde elimi bırakan hayal korkuluk

sevmezsin bilirim gülen gözlerimi
gözyaşlarımı içmeden kana kana
dinmez susuzluğun
tutamazsın kırçiçeklerini
kanar kabuk bağlar ellerin
öyle kolay değil mutluluk
önce bir çocuğu savaşta sevmelisin
taramalısın önce saçlarımı
ruhsuz ruhlarla konuşmalısın
bir zambağın acı yapraklarını tatmalı
bir ceylanın gözlerinde konaklamalısın
yanmalısın yani
şubat ayazında tir tir titrerken
ağustosta çiçek açarken kardelen

işte böyle hancı
hanlar senin mi?

meydana kurulan darağaçlarında
en çok gülleri kanatanlar sallanmalı...