Gülümse...
Bazen durduk yere sebepsiz gelir,
hüzzamlı naif bir tebessüm dağılır yüze... Şöyle ürkekçe bir etrafa bakarsın, acaba bir gören olmuş mudur diye. Mutluluğu hani sanki hep suçmuş gibi, benimsetmişler ya bize, biraz çeki düzen verirsin ani refleksle, tebessüme cür’et etmiş yüze, Şimdilerde ise aman boşveriver artık, şu "ne derler"i diyorum sıklıkla kendime... binde bir kısmet olmuş sevinçleri nakş et kalbine, şimdiyi farket, geçmişi bırak geride. ikramdır deyip kabul et maviyi, önemse gölgeyi bile, her bir şeyi, teşekkürle gülümse, en önce kendine, "seni seviyorum" de! Zehra Asuman |
hüzzamlı naif bir tebessüm dağılır yüze...
Şöyle ürkekçe bir etrafa bakarsın,
acaba bir gören olmuş mudur diye.
Mutluluğu hani sanki hep suçmuş gibi,
benimsetmişler ya bize,
biraz çeki düzen verirsin ani refleksle,
tebessüme cür’et etmiş yüze,
evet hayata gülümsemek gerek
zehra hanım güzel dizelerinizi
kutlarım
saygılar...