Efsuni Gelin
Efsuni Gelin
Sağdıç kesildi ulu sema ile toprak ana En kadim şarkısını söyledi nice güvercin Ardıç geceye ilikli dolunay bıraktı yakana Lal kesilen ruhuma bir gözyaşıydı mütercim Kalk yürü ey mehtap yüzlü gelin O denizler erişmez topuklarına Sen hayat bahşeder gibi geldin Dün bitap düştü yakına yakına Teninde şeref buldu her libas Sırrı sendin ipek böceklerinin Sıyrılınca gömleğin biraz Ar düştü çehresine hurilerin Ezgi hissediliyor lakin ses yok Duyumlarıma göre ölmüşüm Yanıyorum senden başka nefes yok Ölüm hayat arası bir kördüğüm… |