Şam’da mağlup vicdanKör dudaklar bir yudum dilenir - Allah rızası için… Kaldırımları yıkar gözleri Düşer önüme gözlerim Ciğerime ilişir ardımda bıraktığım vicdan Bir adam süzülür mazgallardan Gün doğmayan sulara, aramızdan Eşkıya kaldırımlar Mülteci hayalleri taşlarına soğurur Ve sen insansın! Kahkaha taşan kıvrımlarıyla insan - Kaldı mı insanlık? Göğüs kafesini ürkekçe yokladın Sen ki yayında dağları gerendin Sonsuzu unutup, neden bugünü okladın Nerede o eski Şam Ben miyim o çocuk yoksa ben miyim ağlayan Dünya gözlerini kapatınca bir akşam O zaman, işte o zaman olacak her şey ayan |