SEN/GEL
Bırakın kalsın her şey öylece kırık dökük.
Söndürün lambaları perdelerimi kapatın. Baş başa kalayım ben ve hatıralarım. Çalmasın kimseler kapımı tutmasınlar ellerimden. Doyasıya ağlamak istiyorum bir başıma. Günü değil kalkmanın Karanlıklarda yüzleşmeliyim kendimle sonuna kadar. Belki kurur gözyaşlarım. Açarım perdelerimi kim bilir. Toplamalıyım kırık dökük tüm yaşananları . Ya ağaran saçlarımı çökmüş yanaklarımın sebebini nasıl izah ederim. Sendin diyebilir miyim. Kapalı kapılarımın anahtarı hala sende açabilir misin . Sen yoksan kalsın her şey olduğu gibi. Ya gel aç kapıyı perdeleri. Yada bırak beni kendi halime. Mehmet DEMİR |
Son iki dizeye eşlik etmek istedim..Çok güzel yüreğinize kaleminize sağlık...Saygılar