ÇİZGİ
Bu handa muhabbet kuşları öter
Hıyanet, kapıda uşak olamaz Gönül tarlamızda has güller biter Çürümüş tohumdan başak olamaz Karanlığı boğar hoş sohbetimiz Hamdolsun; bulunmaz muhannetimiz Başımıza taçtır her mihnetimiz İsyankâr, Leylâ’ya maşuk olamaz Sadakat devşirir, vefa ekeriz Kadere rızayla boyun bükeriz Düstur bilmeyene çizgi çekeriz Hadsiz, soframızda kaşık olamaz İmansız, edepsiz kalptir en sefil Huzur-u mahşerde bulamaz kefil Kör nefsine mahkûm olma ey gafil! Batıl zulmetinde ışık olamaz Rabb’i şahit tutmak en halis niyet Aldırma; vız gelir her şûra, heyet Elif gibi dimdik durursa şayet Ümmeti sallayan beşik olamaz Azrail’i yâren tutsun canımız Sahil-i selamet olsun sonumuz Duayla örülü dört bir yanımız Besmelesiz taştan eşik olamaz Âyette ne diyor ilk emir: “Oku!” Âlem-i İslâm’ı sevgiyle doku Hakk yarattı cümle aç ile toku Emri sorgulayan, âşık olamaz Mücella Pakdemir |