Denizin ortasında ölüme terk edilenlere...



İçimizden biri çıksın ve kapatsın insanlığı

Verilen zaman dolsun
İntikâmlardan vazgeçilsin
Birbirimizin nankörlüğü yüzümüze vurulsun

I.

Masa üstünde bırakılan oyuncağın yalnızlığı bizim ki
Ürkükce Anne avucuna sığınan küçücük yürek...

Son model arabalar yok hâyâllerde
Bugün ne pişirsem düşüncesi yok
Sahil gezmeleri nedir bilinmez
Dizilere dikkat kesilmek yok

Komşuda pişer bize de düşer yok bu mekânda;
Komşuda da pişmez!
Hâyâller pişer
Umutlar pişer
Zaman pişer
Hayat biter...

Okul defterleri çıkarılmış kaderlerinden
Aşık olmalar çalınmış hayatlarından
Maaş heyecanları katrana bulanmış
Hafta sonları kâbus olmuş

Ve Fıtrata inat;

Secdeler paslı demirlere
Kıyâmlar dalga seslerine
Dualar ümitsizleğe olmuş..

II.

Biz
Can sıkıntısından yaratılanız
Biz
Sorulmayanız

Hangi bedduanın sonuyuz ki
Öylesine berbâtız

Vicdanımız renkli kuşlara
Hayranlığımız çiçeklere
Nefesimiz hiçliğe

III.

Annemin nasihâtları
Babamın öğütleri
Rabbin âyetleri...

Heybem dolu Mina
Boş olan benim


Ve Merhâmet et Rabbim
Bildiğin gibi yaşıyorum

Hâlâ!...