Bazen kapatıp gözlerimi.
Dolaşıyorum çocuk mevsimlerim de.
Unutarak büyüdüğümü..
Gözlerimin içini güldürüyorum,
Hiç zorlanmadan.
Bir çocuk gülüşü konduruyorum dudaklarıma.
Alıp götürüyor o anda yorgunluğumu.
Ruhuma güle oynaya gelen çocuk düşlerim.
gitmesin benden diye;sarılsam da sımsıkı.
Tutamıyorum büyümüş ellerimle çocukluğumu.

Sen bilemezsin bu büyümeleri çocuk,nereden bileceksin ki.
Senin dünyan bir kuşun kanadında,
Gök kuşağını yakalamak.
Yada bir uçurtmanın kuyruğunda,
Gülüşlerini gökyüzü’ne savurmak gibi.
Öylesine muhteşem öylesine güzel ki..

Haydi,beni de al yanına çocuk.
Öylesine yorgunum ki.
Beraber gülelim senin mutluluk oyunlarınla
Söz;unutacağım yanında yorgunluğumu,unutacağım büyüdüğümü.
Tut elimden haydi çocuk:Sımsıkı tut.
Beni de al götür ne olur,o güzel çocukluğuna...

Gülseren MORKAN

5.16.2015